تیتربرتر؛ موزه ساعت یا تماشاگه زمان در عمارتی مربوط به دوره ناصرالدین شاه قاچار به دلیل فضای زیبا و دلنشینی که در هوای پاییزی زیر بارش باران به وجود می آورد به همراه ساختمان موزه با گچ بری، کاشی‌کاری، مقرنس و گره چینی زمان می تواند خاطره خوشی را برای هر بیننده ای به یادگار بگذارد.
موزه زمان تهران کجا قرار دارد؟
موزه‌ی ساعت یا تماشاگه زمان در خیابان ولیعصر، خیابان سرلشگر فلاحی ( زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی واقع شده است.
به عبارتی دیگر خیابان ولیعصر را که به سمت شمال حرکت کنید در نزدیکی میدان تجریش سمت راست خیابان تابلوی موزه زمان شما را، راهنمایی می کند. این بنا از سه جهت مورد توجه قرار گرفته است و نظر مخاطبان را به خود جلب کرده است.
نخست المان هایی که در ساختمان موزه وجود دارد، دوم سرسبزی و زیبایی باغ و سوم تزیئنات و معماری به کار رفته در ساخت عمارت است که این خانه ی کهن را از سایر هم ردیفان خود متمایز می کند.
بدون شک زیبایی این بنا هر مخاطبی را به خود خیره می کند. با ورود به این عمارت زیبا و با اصالت، می توانید برای ساعاتی به چیزی جز هنر و معماری این مرز و بوم فکر نکنید.
مطالب مرتبط:
مشخصات ساختمان موزه زمان
بنایی قدیمی و دو طبقه با عمری حدود ۸۰ سال، عمارتی در داخل باغی با وسعت ۵ هکتار که قدمتش به زمان محمدشاه و ناصرالدین شاه بازمی گردد.
موزه ساعت یا تماشاگه زمان در خرداد ۱۳۷۸ در عمارتی دو طبقه تاسیس شد. طبق اسناد موجود باغ فعلی موزه که تا پیش از این در دست وراث عبدالله خان منصور بوده است، در سال ۱۳۴۶ توسط حسین خداداد خریداری شد و از آنجایی که این فرد به هنر علاقه‌مند بود، تصمیم گرفت آن را به یک اثر هنری تبدیل کند.
وی ساختمانی از خشت و گل در آن بنا نهاد که ۱۰ سال بعد تغییراتی در آن اعمال شد و اسکلت چوبی آن به آهنی تبدیل شد و تغییراتی درون بنا داده شد.
استادانی نظیر استاد کاشی برای معماری بنا، مهندس ابتکار به عنوان مشاور ساختمان و طراحان گچبری نظیر حاج عبدالکریم نوید تهرانی، استاد فرهاد یحیی پور و حاج علی شیخی نیز در ساخت این بنای زیبا همکاری کردند.
گچبریهای زیبایی که در این بنا به چشم می‌خورد، درون ساختمان ترکیبی از سبک فرنگی و ایرانی و در سردرها و حاشیه‌ها ترکیبی از سبک قاجاریه و جدید است. از نکات قابل ذکر دیگر این است که اتاقی در این بنا وجود دارد که به اتاق اصفهانی‌ها معروف است و گچبریهای آن کار سه برادر هنرمند به نام آقایان روحانی است. گچبریهای اتاق اصفهانی‌ها برگرفته از اتاق موسیقی کاخ عالی قاپو اصفهان و مربوط به دوره‌ی صفویه است. در اتاق تابلویی به نام تابلوی آفرینش نیز گچبری شده است. در تماشاگه زمان شما می‌توانید سیر تکاملی ابزارهای سنجش زمان را در آن مشاهده کنید، از نمونه‌های اولیه، ساعت‌های مکانیکی تا نمونه‌های امروزی‌تر.
بنای موزه زمان مربوط به چه کسی است؟
بنای عمارت و باغ موزه زمان که امروزه چنین نامی را از آن خود کرده است، زمینی به وسعت 5000 متر مربع بوده است که در سال 1342 شخصی به نام حسین خداداد آن را از یکی از شازده های دربار قاجار به نام منصور شمیرانی خریداری کرده است.
باغ و عمارت مربوط به دوره محمد شاه و ناصر الدین شاه قاجار است که در ابتدا این بنا ساختمانی ساده ، خشتی یک طبقه بوده است که باز سازی آن از سال 1342 شروع و تا سال 1356 به طول انجامیده است.
پس از سال 1378 اداره کل موزه و بنیاد مستضعفان مالکیت این عمارت را بر عهده می گیرد و امروزه در نظارت ثبت ملی و میراث فرهنگی در آمده است.
دلیل نامگذاری اتاقی به نام اصفهانی‌ها در موزه زمان
اتاقی در طبقه اول این عمارت وجود دارد که به اتاق اصفهانی ها معروف است و از فضاهای بسیار زیبای این عمارت محسوب می شود. و بازسازی این اتاق به تنهایی از سال 1353 تا 1356 طول کشیده است. دلیل نام گذاری این اتاق به نام اصفهانی ها که به شاه نشین نیز معروف شده است، به علت آن است که طراحی آن برگرفته از عالی قاپوی اصفهان است و سقف آن نیز طرح فرش اصفهان را دارد و از طرح های خشتی برای اجرای سقف شده استفاده است.
سقف اتاق اصفهانی ها 99% از مس و 1% از طلا ساخته شده است و طراحی و اجرای روی دیوار ها از هنر تنگ بری استفاده شده است. همچنین طرح شیشه های آن به دلیل جلوگیری از ورود حشرات به داخل طراحی شده است.
معمار اتاق اصفهانی ها سه برادر به نام روحانی بوده اند که چنین هنری را اجرا کرده اند. در این اتاق و در قسمت زیرین محراب تابلوی گچ کاری شده حتما نظرتان جلب می کند. این اثر، معروف به تابلوی آفرینش است که توسط استاد عیسی خان بهادری از شاگردان کمال الملک اجرا شده است و در آن طرح آدم و حوا و سیمرغ را مشاهده می کنید.
تبدیل عمارت زمان به موزه
پس از اتمام بازسازی، حسین خداداد در سال 1356 تا 1357 در این عمارت سکونت داشته است و بعد از آن سال ها این عمارت در سال 1378 به موزه تغییر کاربری می دهد و به وسایلی چون ساعت اختصاص داده می شود. ساعت هایی که در موزه وجود دارند مربوط به قرن نوزدهم و بیستم هستند و برای کشور های چون فرانسه، سوییس، انگلیس و آلمان هستند که بیشتر آن ها برای وزرا و اشخاص وابسته به دربار شاه بوده اند و پس از این تغییر کاربری به عمارت به ” موزه زمان” تغییر نام پیدا می کند.
قدمت ساعت‌های موزه زمان
ساختمان ۷۰۰ متری و دوطبقه‌ی موزه در محوطه‌ای زیبا به مساحت ۶۰۰ هزار متر مربع واقع شده است. از فضای باز زیبا و سرسبز آن شروع می‌کنیم که در آن ماکت ساعت‌های اولیه مانند ساعت آفتابی، شنی و سوختی قرار دارد که علاقه‌مندان می‌توانند از نزدیک با نحوه‌ی کار آنها آشنا شوند.
در ساختمان موزه هم انواع ساعت‌های قدیمی از قرن هفدهم تا بیستم یافت می‌شود. طبقه‌ی اول عمارت مخصوص نمونه‌های مختلف و جالب از ساعت‌های مکانیکی وزنه‌ای و کوکی است مانند ساعت‌های شاهینی، آونگی، رومیزی، دیواری و ایستاده که هرکدام به نوعی تلفیق هنرو صنعت را به نمایش می‌گذارند، که از ظاهر آنها پیداست که در گذشته به تزیینات ساعت توجه خاصی داشتند.
درطبقه‌ی دوم آن هم انواع ساعت‌های جیبی و مچی را می‌توانید مشاهده کنید. ساعت‌هایی که برخی مربوط به اشخاص مشهور هستند و برخی کاربردهای خاصی داشته‌اند مانند اولین ساعت کارت زنی.
از دیگر بخش‌های جالب این موزه می‌توان به تقویم‌های مهم از سراسر دنیا به همراه نمونه‌هایی از تقویم‌های ساده و باستانی، معرفی تقویم‌نویسان مشهور، اسطرلاب‌ها و ظروف سنجش زمان اشاره کرد. حتی جالب است که بدانید ماکت قدیمی‌ترین سند تاریخدار ایرانی یعنی کتیبه‌ی بیستون هم در این مکان وجود دارد.
آنچه دیگران می خوانند:
