افراد زیادی معتقدند که صعود از بعضی کوه ها کار راحتی است اما در واقعیت اینطور نیست. لیستی از کوه های بلند به شرح زیر است:
کانگچنجونگا در مرز هند و نپال
این کوه سومین قله بلند جهان است و به همراه چهار قلهٔ دیگر مجاور خود، شامل ۵ قله است که همگی آنها بالای ۸۴۵۰ متر هستند. این کوه کاملاً از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب با رشته کوه‌های عظیم احاطه شده است. رشته کوه‌های کانگچنجونگا دارای شکلی مانند یک حرف X خیلی بزرگ هستند. ارتفاع این قله به ۸۵۸۶ متر می‌رسد. این کوه شرقی‌ترین ۸۰۰۰ متری جهان به شمار می‌رود.
با این که تکنولوژی در سال های اخیر توانسته کمک بسیاری به افزایش امنیت کوه نوردی داشته باشد اما این کوه از سال های ۱۹۹۰ با افزایش میزان کشته شدگان رو به رو شده است.
هر فردی که تصمیم می گیرد از این کوه بالا رود خود را در معرض یکی از خطرناک ترین وضعیت های آب و هوایی کره زمین قرار می دهد. وضعیت هوایی در این کوه به شدت غیر قابل پیش بینی است و بهمن های ناگهانی به صورت روزانه رخ می دهند و ۲۰ درصد صعود کنندگان هنگام صعود دچار مرگ می شوند.
ماترهورن در مرز ایتالیا و سوئیس
این کوه در آلپ پنین با ۴٬۴۷۸ متر ارتفاع قرار دارد. ماترهورن یکی از بلندترین قله‌ها در آلپ است که در مرز سوئیس و ایتالیا قرار گرفته‌است.
این کوه برای اولین بار در سال ۱۸۶۵میلادی فتح شد. این روزها ، خطر اصلی در ماترهورن محبوبیت آن است و طوفان ها عامل مرگ و میر در این کوهستان است. این کوه به طور میانگین در حدود ۱۲ مرگ در سال را مشاهده می کند و از زمان اولین صعود خود بیش از ۵۰۰ کشته به جا گذاشته است.
کوه اورست در مرز نپال و چین
کوه اورست بلندترین کوه زمین است. ارتفاع قله ی آن از سطح دریا برابر با ۸۸۴۸ متر است. این کوه در رشته کوه‌های هیمالیا در مرز منطقه ساگارماتای نپال و تبت در کشور چین قرار گرفته‌است. از زمانی که کوهنوردان به کمپ اصلی می‌رسند، کل زمان صعود چیزی حدود ۶ تا ۹ هفته به طول می‌انجامد. از زمان رسیدن به کمپ اصلی تا صعود به قله، حدود ۴۰ روز طول می‌کشد. البته نباید فراموش کرد که زمان تطبیق بدن با آب و هوا را نمی‌توان به اجبار کوتاه‌تر نمود.
خطر واژه‌ای جدایی‌ناپذیر از اورست است و باید بدانید که هر چقدر هم که تدابیر ایمنی اندیشیده شود، باز هم احتمال خطر به صفر نمی‌رسد. آمار نشان می‌دهد که سالانه حدود ۶ نفر در این سفرها جان خود را از دست می‌دهند که اکثرا به دلیل سقوط از کوه اتفاق می‌افتد.
البته بزگ‌ترین خطر برای کوهنوردانی که قصد صعود به قله اورست را دارند آماده نبودن و بی‌تجربگی است. مشکل اینجاست که بسیاری از افراد تصور می‌کنند رفتن به قله اورست مثل یک پیاده‌روی معمولی در مسیری سربالایی است و عملا کوهنوردی محسوب نمی‌شود و اگرهم مشکلی پیش بیاید، به آنها کمک می‌شود. اما حقیقت این است که در مواقع بروز خطر، هر کسی به فکر خویش است و ممکن است اصلا برای نجات افراد دیگر هیچ کاری انجام ندهند به همین دلیل است که باید با آمادگی جسمانی، روحی، تجهیزات کامل و گروهی مورد اعتماد سفر کنید.
بین سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۹۹ و در ۱۱۶۹ صعود به قله اورست، ۱۷۰ نفر جان خود را از دست داده‌اند اما خوشبختانه در قرن اخیر با وجود افزایش ۵ برابری تعداد سفرهای صعودی به اورست، میزان مرگ‌ومیر کاهش چشم‌گیری داشته است. بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ و طی ۵۸۳۲ صعود انجام گرفته به قله اورست، ۱۱۲ مورد مرگ گزارش شده است.
بیشتر بخوانید:
با توجه به گزارش پایگاه‌های کوهنوردی هیمالیا، در پاییز سال ۲۰۱۵ بیماری‌های مرتبط با ارتفاع با ۹۰ مورد مرگ در صدر جدول آمار مرگ‌ومیر قرار دارند و بعد از آن سقوط با آماری ۶۷ نفری، در درجه دوم قرار دارد. همچنین در منطقه آبشار یخی خومو تابحال ۳۱ مورد مرگ گزارش شده است.
سیولا گراند در پرو
سومین کوه خطرناک دنیا کوهستانی است با نام سیولا گراند. این کوهستان به دلیل صخره ها و شیب تند و البته ارتفاع ۶۴۰۰ متری، یکی از کوهستان هایی است که صعود به آن بسیار مشکل و مرگ آور است. به همین دلیل کمتر کسی ریسک صعود به آن را می پذیرد. داستان یکی از صعودهای این کوهستان که از آن فیلمی هم ساخته شده مربوط می‌شود به سال ۱۹۸۵ میلادی؛ زمانی که دو کوهنورد با نام های جو سیمپسون و سیمون یاتس راهی این کوهستان می شوند اما در این مسیر سیمپسون از یکی از صخره های این کوهستان به میان صخره ای تا ارتفاع ۳۰ متری سقوط می کند. سه روز در میان این صخره تنها با ذوب برف ها زندگی می کند تا این که او را پیدا می کنند و نجاتش می دهند.
البته این تنها صعود به این کوهستان نبوده و نخواهد بود، این کوهستان با تمام خطراتش همیشه منتظر کوهنوردان ماجراجو است.
کوه واشنگتن در آمریکا
کوه واشنگتن که در نیوهمشایر آمریکا واقع شده است با ارتفاع ۱۹۱۶ متر بلندترین قله ای است که در شمال شرقی آمریکا قرار گرفته و در عین حال یکی از زیباترین کوه های شرق رودخانه می‌سی‌سی‌پی است. به این قله لقب دریاچه ی ابر نیز داده اند چرا که قله ی این کوه از پایین در میان ابرها پنهان شده است.
این کوهستان از آن نظر مرگبار است که آب و هوای منطقه به هیچ وجه قابل پیش بینی نیست و ممکن است دمای هوان آن تا منفی ۵۰ درجه هم برسد. این کاهش دما با طوفان و تند بادهایی همراه است که به راحتی می تواند کوهنوردان را به کام مرگ بکشاند.
گاهی سرعت وزش باد در این منطقه تا ۳۷۱ کیلومتر در ساعت هم می رسد که بسیار خطرناک است و تا به حال جان چندین کوهنورد را گرفته و این قدرت را دارد که باز هم جان های زیادی را بستاند.
کوهستان دنالی در آلاسکا
بلندترین قله ی آلاسکا، دنالی است که ارتفاعی حدود ۶۱۹۴ متر دارد. به همین جهت مردمان منطقه به آن لقب کوه عظمت ( Denail ) را داده اند.
فاکتور های زیادی باعث شده اند تا این کوه یکی از مرگبار ترین و خطرناک ترین قلل دنیا باشد، برای مثال زلزله خیز بودن منطقه و خطر ریزش سنگ ها و همچنین آب و هوای نامساعد.
دنالی به دلیل ارتفاع زیادی که از سطح دریا و همین طور عرض جغرافیایی دارد، میزان درصد اکسیژن در آن از نیم هم کمتر است و این یعنی تنفس به سخت ترین شکل ممکن. در ضمن امکان دارد از ارتفاع ۵۳۰۰ متری به بعد درجه ی حرارت هوا به زیر ۲۰ درجه ی سانتی گراد برسد. این عوامل کافی است تا توجیهی باشد بر مرگ ۱۰۰ نفر از کوهنوردانی که جانشان را در صعود به این قله از دست داده اند.
کوهستان آیگر در سوئیس
کوهستان آیگر در کشور سوئیس قرار دارد و جزئی از منطقه ی کوهستانی آلپ برنیس ( Bernese Alps ) است. آیگر با ارتفاع ۳۹۷۰ متر شاید خیلی مرتفع به نظر نرسد اما در فهرست مرگبارترین کوهستان های دنیا قرار گرفته است. از خطراتی که در این کوهستان گردشگران را تهدید می کند می توان به آب و هوای غیر قابل پیش بینی و نامساعد، همچنین برف و بهمن های شدید، وجود مه غلیظ در اغلب اوقات سال و از همه هولناک تر ریزش سنگ و صخره های کوهستان اشاره نمود.
گفتنی است آمارها نشان می دهند که از سال ۱۹۳۵ میلادی ۶۴ کوهنورد در این کوهستان جان باخته‌اند. اما به احتمال زیاد شمار آن ها از ۶۴ نفر بیشتر است. این کوه نوردان اغلب در مواجه شدن با آب و هوای غیر قابل پیش بینی منطقه غافلگیر شدند.
