پایگاه خبری تحلیلی تیتربرتر

تقویم تاریخ

امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۹ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
سه شنبه, ۰۵ فروردين ۱۳۹۹ ۲۱:۵۱
۹
۰
نسخه چاپی
آتش کرونا به دامن ایران:

بحران بیکاری ایران در سال 99

آتش کرونا به دامن ایران:
رکود و بیکاری طولانی مدت تحت فشار تحریم‌ها تشدید شده و با بیماری همه گیر کرونا اقتصاد را به حالت نیم تعطیل درآورده است.

به گزارش گروه جامعه تیتربرتر؛ راکد بودن فعالیت‌های اقتصادی می‌تواند علت بسیاری از رخدادهای اقتصادی باشد، ارتباط بین رکود با وقایع مختلف اقتصادی همواره مورد توجه و مطالعه و بررسی قرار گرفته است. اما به ارتباط بین رکود و پدیده‌های غیر اقتصادی توجهش کمتری شده است. رکود قطعا بر رخدادهای غیر اقتصادی هم اثر دارد. یکی از این موارد که مطالعات فراوانی درمورد آن انجام شده، رابطه سطح درآمد و رکود اقتصادی با بیماری و سلامت افراد است.

تاثیر رکود را بر سلامتی هم به صورت فردی و هم به صورت ملی می‌‌توان بررسی کرد. در سطح تحلیل فردی وضعیت درآمد فردی یک عامل پیشگویی کننده قوی و معکوس برای وضعیت سلامتی  یا بیماری است. این موضوع برای کشورهای صنعتی مورد مطالعه و آزمون‌های مختلفی قرار گرفته است. در کشورهای در حال توسعه همانند کشورهای صنعتی سطح بالاتر درآمد فردی با بیماری کمتر افراد همراه است و به نظر می‌رسد که حتی این رابطه قویتراست. درآمد فردی بالاتر علاوه براین که توانایی برای خرید کالا‌ها و خدمات بیشتری را اختیار ما قرار می‌دهد، جایگاه اجتماعی نیز به فرد می‌‌دهد. و این جایگاه اجتماعی عاملی اساسی برای خوب بودن حال روانی افراد است. بنابراین در شرایط رکودی که وضعیت درآمد‌ها بدتر است می‌‌توان انتظار بدتر شدن حال روانی و جسمی افراد را داشت.

اما به ماجرا می‌توان به شکل دیگری نیز نگاه کرد، در شرایط رکودی افراد وقت آزاد بیشتری برای پرداختن به خود دارند. مثلادر شرایط رکودی به دلیل کمبود منابع افراد آشپزی بیشتری می‌کنند. یا چون درآمد کمتری دارند خوراکی‌های مضر و دخانیات کمتر استفاده می‌کنند. فرصت افراد برای ورزش و وقت گذراندن با خانواده بیشتر است و... بنابراین نتیجه گیری در مورد نحوه ارتباط بیکاری و رکود با بیماری افراد و نهایتا از دست رفتن جان آن‌ها پیچیده است.

در اغلب مطالعات آکادمیک برای بررسی ارتباط بین سلامتی، بیکاری و رکود از آمار مربوط به نرخ مرگ و میر افراد استفاده شده است.  مرگ و میر در واقع حلقه آخر از دست رفتن سلامتی است. ولی به دلیل اینکه آمارهای قابل دسترسی برای آن وجود دارد به جای متغیر سلامتی، از نرخ مرگ و میر استفاده می‌شود. در ایران از  اصلی‌ترین دلایل مرگ و میر حوادث و بیماری‌های قلبی و تنفسی است. در سال 1397 ، 19837 نفر بر اثر حوادث جان خود را از دست دادند. 11910 نفر بر اثر بیماری‌های تنفسی و 45631 نفر بر اثر بیماری‌های قلبی (افراد بالاتر از 75سال در آمار‌ها نیامدند)فوت نمودند. آمارهای مربوط به مبتلایان به ویروس کرونا تا این لحظه 14991مبتلا و 853 فوتی بوده است. این مقایسه نشان می‌دهد تهدید حوادث برای جان ما ایرانیان  به مراتب جدی تر از ویروس کرونا بوده است. رکود و تعطیلی اقتصاد تا حد زیادی از حوادث کاسته است. از طرفی دیگر بهبود وضعیت هوا احتمالا آمار مرگ ناشی از بیماری‌های تنفسی را کاهش داده و کاهش استرس ناشی فشارهای کاری احتمالا مرگ ناشی از بیماریهای قلبی را کاهش دهد. بنابراین بیکاری اجباری فعلی کمکی به سلامتی ما ایرانیان است.

نرخ مرگ و میر در ایران در طول دو دهه پیش همچون رشد سالانه گاهی مثبت و گاهی منفی بوده است. و به نظر می‌رسد که نرخ مرگ و میر در ایران به موارد بسیار زیادی وابسته است. شاید بتوان این کاهش مستمر در نرخ مرگ و میر و افزایش همیشگی در امید به زندگی در دو دهه اخیر را به عوامل دیگری، که در کشورهای در حال توسعه ای از جمله کشور ما نقش عمده دارند، نسبت داد. عواملی از قبیل فراوان‌تر شدن امکانات پزشکی و رفاهی، افزایش آگاهی‌های عمومی،...

کارشناس اقتصادی: فریده صادقیان فرد

بیکاری در کدام استان کشور بیشتر است؟

براساس گزارش مرکز آمار ایران، استان کرمانشاه با نرخ بیکاری ۱۸.۴ درصدی، بیشترین بیکاری را در استان‌های کشور دارد.

شاخص‌های کلیدی کل کشور

تاریخچه بیکاری در ایران

میزان بیکاری در ایران نزدیک به یک چهارم است. حدود ۷۰ درصد جمعیت ایران زیر ۳۵ سال سن دارند. مرکز آمار ایران میزان بیکاری جوانان را ۲۱٫۸ درصد اعلام کرده که تقریباً دو برابر نرخ متوسط بیکاری در ایران است. نرخ بی‌کاری در استان‌های مختلف ایران متفاوت است. اما اغلب نرخ بیکاری در استان‌های مرزنشین از دیگر نقاط ایران بالاتر است.

به گزارش بانک مرکزی ایران، در سال ۱۳۸۹، ۲۲٫۵ درصد از خانواده‌های ایران بدون فرد شاغل، ۵۵٫۴ درصد دارای ۱ فرد شاغل، ۲۱/۷ درصد دو فرد شاغل و ۴٫۹ درصد دارای ۲ و بیشتر فرد شاغل بوده‌اند. در عین حال در سال ۱۳۹۰، ۸۰۰٬۰۰۰ فرصت شغلی از دست رفته که معادل ۱۸ میلیارد دلار تولید بوده‌است.

در سال ۱۳۹۳ درصد خانواده‌های بدون فرد شاغل به ۲۴٪ رسید که از این میان ۵۷ درصد یک‌نفر شاغل، ۱۵٫۵٪ دو نفر شاغل و ۳٫۵ دارای سه نفر شاغل و بیشتر بوده‌اند.



+ 9
مخالفم - 12
نظرات : 0
منتشر نشده : 0

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید

تمام حقوق مادی و معنوی این پایگاه محفوظ و متعلق به سایت تیتربرتر می باشد .
هرگونه کپی و نقل قول از مطالب سايت با ذكر منبع بلامانع است.

طراحی سایت خبری