به گزارش تیتربرتر؛ حالا که فقط ۸روز تا برگزاری انتخابات و در نهایت دو ماه‌و‌نیم تا پایان عمر شوراهای پنجم شهر باقی است،باید گفت که کوله‌بار کارهای نکرده و بر زمین‌مانده در تهران حسابی سنگین است. تهران، پایتخت سیاسی و اقتصادی کشور است و درعین حال شهری است که تقریبا از هر ۱۰ ایرانی یک نفر در آن زندگی می‌کند و به قدری درگیر کارهای نکرده است که اگر فهرست شود طول و عرضش گیج‌کننده می‌شود.
از پنج شورایی که از اواخر دهه ۷۰ در تهران شکل گرفته‌اند هیچ‌کدام نتوانسته‌اند صفات منفی را از تهران بگیرند بلکه یا خود عامل اضافه شدن نقطه ضعفی به تهران بوده‌اند یا تماشا کرده‌اند تا مدیران شهری کاری به ضرر شهر انجام دهند.
تهران امروز با فاصله‌ای ۲۳ ساله از اولین روزی که صاحب شورای شهر شد تا امروز با چالش‌های زیاد و به تبع آن با اولویت‌های فراوانی روبه‌روست که خیلی‌ها امیدوارند فهرست بلندبالای این اولویت‌ها در چهار سال عمر شورای ششم مورد توجه قرار بگیرد تا تهران به جای شهری که میدان جدال دائمی با مصائب و مشکلات است به شهری دلپذیر برای زندگی تبدیل شود.
نقد عملکرد پنجمین شورای شهر تهران
شوراهای شهر شاید نتوانند معجزه کنند و در یک دوره چهارساله طومار مشکلات شهری را در هم بپیچند ولی می‌توانند در طول حیات خود با کمک شهرداری که انتخاب می‌کنند یا رایزنی با دولت و مجلس و همچنین استفاده از ابزارهای نظارتی در اختیار، بخشی از مشکلات را حل کرده و برای اتفاقات مثبت شهری ریل‌گذاری کنند.
شوراهای شهر مطابق قانون موظفند کمبودها و نیازها و نارسایی‌های اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی، آموزشی و رفاهی شهر را شناسایی کنند و برای رفع آنها راه‌حل‌های کاربردی ارائه دهند. همچنین موظفند بر حسن اجرای مصوبات و طرح‌های مصوب خود در امور شهری نظارت کنند و در همکاری تنگاتنگی که با شهرداری دارند، امور شهر را پیش ببرند و زندگی مردم را از آنچه هست راحت‌تر و دلپذیرتر کنند.
شوراهای شهر اما از زمانی که آغاز به کار کرده‌اند فارغ از این که پیرو چه جریان فکری و سیاسی بوده‌اند اغلب حاشیه‌سازی کرده‌اند و عملکردی درخور نداشته‌اند. بنابر گزارش جام جم؛ این وضع را می‌شود به تهران نیز تعمیم داد به طوری که تهران امروز پس از گذشت چهار سال تقریبا همان شهری است که بود با همان مشکلات قدیمی و ریشه‌دار، حتی با این که گزارش اخیر شهردار تهران نشان می‌دهد ۱۲۲ هزار متر از فضاهای کارگاهی شهر به نفع مردم آزاد شده و در سه سال اخیر تهران صاحب پلازای ۷۰۰۰متری میدان هفتم تیر و میدانگاه ۸۰۰۰ متری امیرکبیر و باغ‌راه ۵۴هکتاری حضرت فاطمه(س) شده‌است.
مطالب مرتبط:
نقد عملکرد شهردار تهران
شهردار تهران اخیرا گزارش داده در سه سال اخیر به منظور مهار رشد بی‌رویه بلندمرتبه‌سازی که در دوره‌های قبل آغاز شد صدور پروانه‌های ساختمانی برای این ساخت‌وسازها ۸۷درصد کاهش یافته است. تهران اما با این حال شهری است که هنوز معماری بی‌هویت دارد و تفاوت شمال و جنوب در آن محسوس است.
در چهار سال اخیر مناسب‌سازی فضاهای شهری گرچه معطل نماند ولی تکمیل هم نشد، به طوری که همچنان پایتخت از معضل معابر و پیاده‌روهای غیراستاندارد رنج می‌برد و به‌خصوص افراد دارای معلولیت در آن آسوده نیستند. در این سال‌ها همچنین با این که ۲۱ باغ و زمین مشجر در تهران به تملک شهرداری درآمد و از خطر نابودی نجات یافت ولی هنوز ۹محله تهران طبق اذعان شهردار فاقد بوستان است.
تهران در عین حال شهری است همچنان طلبکار که نتوانسته مطالباتش را وصول کند. تهرانی که امروز درباره‌اش حرف می‌زنیم شهری است که بابت عوارض پایدار و شهرسازی بیش از ۲۲ هزار میلیارد تومان از دستگاه‌های دولتی و بیش از ۴۰۰۰میلیارد تومان بابت جرایم رانندگی و یارانه بلیت اتوبوس و مترو و طرح کاهش آلودگی هوا و بافت فرسوده از دولت طلب دارد. مسؤولان شهری شاید بگویند که بدهکاران بدهی‌شان را نمی‌دهند ولی می‌شود پرسید طلبکار که شهرداری باشد چرا نمی‌تواند مطالباتش را وصول کند یا این که نقش شورای شهر در این بین آیا فقط شنیدن و تماشا کردن است؟
مدیریت شهری فعلی تا شهریور ماه در حالی دست به دست شده و به افراد جدید سپرده می‌شود که از سال ۹۶ تا امروز هیچ اتوبوس و مینی‌بوسی را از دولت تحویل نگرفته، درحالی که سال‌های قبل رسم بر این بود که دولت‌ها همواره سهم ۵/۸۲درصدی خود از حمل‌ونقل عمومی را می‌پرداختند.
با این‌که پایتخت اکنون۹۰ شتاب‌نگار لرزه‌ای، ۱۴ لرزه‌نگار حساس و ۷۸ ایستگاه فعال شتاب‌نگاری دارد (که به حوزه مدیریت بحران و زلزله مربوط می‌شود) ولی چون درگیر تلخکامی‌ها در حوزه حمل‌ونقل عمومی است این دارایی‌ها به چشم مردمش نمی‌آید.
در سه سال اخیر ۴۰ کیلومتر مسیر مترو در خطوط ۶ و ۷ به بهره‌برداری رسیده و همچنین ۳۲ ایستگاه در این خطوط زیر بار رفته که اگر بر عمر چهارساله مدیریت اخیر شهری تقسیم شود سهم هر سال از افتتاح ایستگاه‌های مترو هشت مورد می‌شود که در مقایسه با میانگین ۵/۷ ایستگاه در دوره ۱۲ساله گذشته حرکتی رو به جلو بوده است. با این حال متروی تهران می‌توانست و می‌بایست بیش از این توسعه یابد چون شهری با ۸/۵ میلیون جمعیت بیش از این نیازمند راه‌آهن شهری است؛ شورای شهر نیز می‌توانست و می‌بایست بیشتر از آنچه انجام داد در این راه مایه بگذارد چون کردیم و نشد جمله‌ای نیست که مردم بخواهند.
انتظارات از کاندیداهای شورای شهر ششم
اکنون که کاندیداهای شورای شهر در دو جبهه اصلاح‌طلب و اصولگرا در قالب دو فهرست دسته‌بندی شده‌اند، فارغ از تمایلات حزبی و جناحی، آنچه مردم تهران از آنها انتظار دارند چیزی است که منافع‌شان را تامین کند.
تهران شهری است با اولویت‌های کاری بی‌شمار که کارشناسان در گفت و گو با ما آنها را تک تک شمرده و گوشزد کرده‌اند. شهری که به انضباط ساخت‌وساز و بهسازی کالبدی، توسعه زیرساختی و تسهیل ترافیک، درآمدهای پایدار شهری، مشارکت اجتماعی، ایمنی و محیط‌زیست پایدار، حفاظت از میراث طبیعی و تاریخی و هوشمندسازی و شفافیت بیش از هر زمانی نیاز دارد.
عقب‌ماندگی نوسازی بافت فرسوده تهران
مهرداد مال‌عزیزی، کارشناس شهری معتقد است: بافت فرسوده تهران، تهدیدی جدی برای پایتخت محسوب می‌شود. تهدیدی که سرعت پیشروی‌اش در چند سال اخیر از نوسازی پیشی گرفته است و طبیعتا رسیدگی به این معضل، باید یکی از اولویت‌های شورای شهر ششم باشد.
در واقع عملکرد نوسازی‌ای که امروز در شهر تهران اجرایی می‌شود، نتوانسته پاسخگوی بافت‌های فرسوده‌ای باشد که روز به روز بیشتر می‌شود و همین باعث شده‌است تهران در معرض فرسودگی قرار بگیرد.
یکی از دلایل این عقب‌ماندگی نوسازی تهران، نبود تعامل مناسب بین دولت و شهرداری است؛ اتفاقی که نتیجه‌ای جز اضافه شدن میزان بافت فرسوده تهران در سال‌های اخیر نداشته است. اگر در روزهای پیش‌رو، چاره‌ای اساسی و سریع، برای جلوگیری از افزایش روز‌افزون بافت فرسوده تهران، نیندیشیم، شاهد افزوده شدن مساحت بافت فرسوده‌ای خواهیم بود.
فرسودگی حمل‌ونقل عمومی و گره ترافیک تهران
هادی هاشمی، رئیس پلیس پیشین راهور پایتخت معتقد است: حمل‌ونقل عمومی شهر تهران با ظرفیتهای موجود به کمتر از ۴۰درصد نیازهای مردم پاسخ می‌دهد. حمل‌ونقل عمومی و مساله ترافیکی تهران بیشتر شبیه یک آشوب همیشگی است. این آشوب بعد از شیوع ویروس کرونا در کشور بیشتر هم شد.
به همین دلیل است که اولویت نخست شورای ششم تهران، باید حمل ونقل عمومی باشد تا شاهد کاهش ترافیک شهری باشیم. در مدت زمان فعالیت شورای شهر پنجم تلاش زیادی برای رفع این مشکل انجام نشد. حمل ونقل هوشمند می‌تواند مهمترین راهکار برای حل معضلات حمل‌ونقل شهری باشد. رسالت اصلی مدیریت شهری است که به گونه‌ای حمل‌ونقل عمومی را گسترش دهد تا مردم در هر سفر، با آرامش، در کمترین زمان و با کمترین قیمت، به سفرهای درون‌شهری بپردازند؛ اتفاقی که با برنامهریزیهای جامع قابل اجراست.
برخورد با مافیای زباله
اعظم آهنگر، کارشناس شهری می گوید: سال‌هاست که معضل زباله‌گردی در سطح شهر تهران پدید آمده و ما با مافیای زباله روبه‌رو شده‌ایم؛ این‌که عده‌ای افراد خاص برای رسیدن به منافع شخصی از کودکان سوءاستفاده می‌کنند و منجر به شکل‌گرفتن پدیده زباله‌گردی شده‌اند.
موضوعی که تاکنون تصمیم قاطعی برای مبارزه با آن گرفته نشده و به همین دلیل باید گفت رسیدگی به این معضل باید یکی از اولویت‌های شورای ششم شهر باشد. پیشنهادی که می‌توان به شهرداری و شورای شهر ارائه کرد این است که در هر منطقه‌ای از تهران، شهرک‌هایی تحت‌عنوان شهرک بازیافت، تعریف و طراحی شود؛ اقدامی که نتیجه آن چیزی جز حذف مافیای زباله و جلوگیری از آسیب‌های متعددی که به کودکان کار طی این زباله‌گردی وارد می‌شود، نخواهد بود.
مدیریت بحران فراموش نشود
مهدی زارع،کارشناس مدیریت بحران معتقد است: مدیریت بحران جزو اولویت‌های نخست اعضای شورای‌شهر در دوره‌های مختلف نبوده است. برنامه‌ریزی چهار ساله نمی‌تواند برای مدیریت مشکلات تهران چاره‌ساز باشد.
رسیدگی به بحران‌هایی مانند کم‌آبی، آلودگی هوا و ترافیک در تهران فصلی است و هر وقت مشکل‌ساز می‌شود، همه به فکر بررسی آن می‌افتند. این شیوه مدیریت اما مشکل را حل نمی‌کند؛ بنابراین برنامه‌ریزی برای حل مشکلات تهران در ۲۵سال آینده اولویتی است که باید در شورای‌شهر آینده وجود داشته باشد.
تشکیل کمیته بحران در شورای‌شهر پایتخت می‌تواند گزینه مناسبی برای حل معضلات مهم تهران باشد. مانند کمیته‌ای که در بحران پلاسکو تشکیل شد اما این کمیته‌های بحران باید راهکار عملی هم داشته باشند.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآورنده: الهام خلیلی خو
