به گزارش تیتربرتر؛ مطالعات جهانی نشان می دهد: اگر سهم هزینه تامین مسکن بیش از 30 درصد هزینه ماهانه خانوار باشد به این معنی است که خانوار به مسکن در استطاعت دسترسی ندارد. براین اساس، در سال ۹۸ معادل ۳۶ از خانوارهای ایرانی از مسکن مقرون به صرفه محروم هستند این در حالی است که براساس گزارش 2020 هبیتات، در این شاخص، فقط ۲۰ درصد از خانوارهای جهان به مسکن در استطاعت دسترسی ندارند. به این ترتیب میزان محرومیت خانوارهای ایرانی از مسکن مقرون به صرفه ۱.۸ برابر متوسط جهانی است که نشان از میزان کمبود مسکن مناسب و در استطاعت خانوارهای ایرانی دارد. آنطور که کارشناسان و صاحبنظران اقتصادی مطرح می کنند افت عرضه مسکن و کافی نبودن استطاعت خانوار برای ورود به بازار و بالفعل کردن نیاز خود طی سال های گذشته سبب شده، تراکم خانوار در واحد مسکونی افزایش پیدا کند. در چنین وضعیتی آخرین بررسی ها حاکی از آن است که در حال حاضر یک و نیم میلیون خانوار هستند که همراه خانوارهای دیگر در یک واحد مسکونی زندگی می کنند که به نوعی نشان دهنده میزان کمبود اساسی در بازار مسکن است. فردین یزدانی مدیر بازنگری طرح جامع مسکن با اشاره به نتایج مطالعات جهانی و مقایسه آن با وضعیت تامین مسکن در شهرهای ایران، معتقد است: بررسی این اعداد ممکن است این ابهام را به وجود آورد که در مقطع کنونی به میزان نیاز این یک و نیم میلیون خانوار، واحد مسکونی در بازار ساخته و عرضه نشده است این در حالی است که با تاکید می توان گفت در سال ها و دهه های گذشته مسکن به این میزان ساخته و به بازار عرضه شده اما نکته اساسی آن است که مسکن ساخته شده طی این سال ها در استطاعت این خانوارها نیست از همین رو از دسترس آنها خارج است.

به تعبیری بخش زیادی از واحدهای مسکونی ساخته شده در بازار مسکن ایران با قدرت خرید خانوارها تطابق ندارد. وی افزود: در نتیجه باید به این موضوع توجه کرد که مساله اساسی بازار مسکن در نقاط شهری، کمبود مسکن نیست بلکه کمبود مسکن در استطاعت است که خانوارها با بودجه خود امکان خرید و بالفعل کردن نیاز خود را از آن طریق داشته باشند. این کارشناس بازار مسکن در عین حال تاکید کرد: رفع این نیاز بازار مسکن به عرضه مسکن جدید و در استطاعت، یک ساله امکان پذیر نیست. به گفته وی ضروری است که برای تامین و ساخت سالانه ۷۰۰ هزار واحد مسکونی(براساس محاسبات انجام شده در طرح جامع مسکن) یک برنامه ریزی با زمان بندی مناسب انجام شود. به این معنی که به تدریج و با برنامه ریزی مناسب طی چندین سال به این نیاز به صورت مناسب پاسخ گفت. در عین حال سیاست مناسبی برای عرضه واحدهای مسکونی منجمد در بازار ارائه کرد.