تیتربرتر: ویروس آبله میمون در برخی از کشورهای اروپایی در حال انتشار است. متخصصان می‌گویند سرایت این بیماری کم است اما باید مراقب بود زیرا که نوعی از این ویروس می‌تواند جان افراد مبتلا را بگیرد.
منشا بیماری آبله میمونی کجاست؟
آبله میمونی بیماری نادر و شبیه به آبله است، که بیشتر در کشور‌هایی با جنگل‌های بارانی در آفریقای مرکزی و غربی رخ می‌دهد. این بیماری در سال ۱۹۵۸ در میمونهای آزمایشگاهی کشف شد. مدتی بعد پس از مطالعات حیوانات در آفریقا، شواهدی از عفونت ویروس ارتوپاکس در تعدادی از جوندگان آفریقایی نیز یافت شد. مطالعات آزمایشگاهی نشان داد، که آبله میمونی می‌تواند موش و خرگوش را نیز آلوده کند. در سال ۱۹۷۰، برای اولین بار این بیماری در انسان گزارش شد. در ژوئن ۲۰۰۳، آبله میمون در ایالات متحده گزارش شد.
در سال ۲۰۱۷، شیوع آبله میمونی در نیجریه آغاز شد. وزیر بهداشت این کشور عنوان کرد که ویروس به ۱۱ ایالت گسترش یافته و ۷۴ نفر مشکوک به ابتلا هستند. تصور می‌شود این شیوع بزرگ در اثر طغیان رودخانه پدید آمده باشد، چرا که باعث شده بود تا حیوانات وحشی آلوده با انسان ارتباط نزدیک‌تری داشته باشند. در نتیجه، این یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است که از حیوانات به انسان منتقل می‌شود و شیوع می‌یابد.
در سپتامبر ۲۰۱۸، در انگلیس گزارش دادند که این ویروس سه نفر را، که به نیجریه سفر کرده بودند، به بیماری آبله میمونی مبتلا کرده است. از سال ۲۰۱۷، بیماری در نیجریه شیوع داشته است، ۸۹ فرد آلوده گزارش شدند و شش مورد مرگ دیده شد. احتمالا این سه بیمار انگلیسی هنگام بازدید از نیجریه در معرض ویروس قرار گرفته بودند.
نهایتاً در چند روز گذشته، یعنی ۶ خرداد ۱۴۰۰، یک دامپزشک ۵۳ ساله چینی در اثر این بیماری درگذشت. طبق گزارش‌ها، این دامپزشک چند ماه قبل دو میمون مرده را کالبدشکافی کرده بود و بعد از چند ماه به این بیماری دچار شد. بعد از آن دولت آمریکا اولین مورد مبتلا به آبله‌میمونی را ثبت کرد. این بیمار از نیجریه به تگزاس آمده بود. البته نشانه‌هایی از این بیماری در انگلیس هم دیده شده است.
آبله میمونی بیماری نادر و شبیه به آبله است، که بیشتر در کشور‌هایی با جنگل‌های بارانی در آفریقای مرکزی و غربی رخ می‌دهد.
آبله میمونی چگونه گسترش می‌یابد؟
ویروسی از نوع ارتوپوکس، باعث این بیماری می‌شود. این ویروس‌ها بیضی شکل هستند و یک لایه لیپوپروتئین به همراه لوله‌ها یا رشته‌هایی دارند، و DNA ویروسی را می‌پوشانند. انواع زیادی از این جنس ویروس وجود دارند، از جمله گونه‌هایی مانند آبله گاوی، آبله شتر، آبله خرگوش و سایر گونه‌ها.
این ویروس برخی از گونه‌های خاص و پستاندران را آلوده می‌کند. انتقال ویروس معمولاً از طریق تماس مستقیم با حیوانات آلوده، یا احتمالا خوردن گوشت پخته نشده حیوانات گوشتخوار یا میمون آلوده صورت می‌گیرد. ضایعات پوستی یا مخاطی بر روی حیوانات آلوده، منبع احتمالی انتقال ویروس به انسان است. به ویژه هنگامی که پوست انسان به دلیل گزش، خراش یا ضربه آسیب دیده باشد.
انتقال انسان به انسان ویروس، احتمالاً توسط قطرات تنفسی آلوده امکان‌پذیر است، اما دانشمندان هنوز به اطلاعات بیشتری نیاز دارند. یک مطالعه نشان می‌دهد که پیش‌تر، فقط حدود ۸٪ -۱۵٪ از عفونت‌ها از طریق انتقال انسان به انسان و در میان اعضای نزدیک خانواده رخ داده است.
آیا بیماری آبله میمونی مسری است؟
ممکن است این بیماری از حیوانات به افراد، یا از یک شخص به شخص دیگری منتقل شود، اما میزان مرگ و میر آن بسیار کمتر از آبله است. میزان مرگ و میرِ موردی برای عفونت این ویروس در آفریقا، از حدود ۱٪ -۱۵٪ در بزرگسالان و حدود ۱۵٪ -۲۰٪ در کودکان متفاوت است. طبق تحقیقات، آبله میمونی هیچ جمعیت حیوانی بومی را آلوده نکرده و فقط انسان را آلوده کرده است.
دکتر علیرضا ناجی استاد دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با بیان این که آبله میمون می‌تواند از طریق گاز گرفتن حیوان آلوده، تماس با خون، مایعات بدن یا زخم و ضایعات آن منتقل شود، ادامه داد: تصور می‌شود که توسط جوندگانی مانند موش و سنجاب نیز پخش شود.
وی اضافه کرد: ممکن است با خوردن گوشت حیوان آلوده که به درستی پخته نشده است به این بیماری مبتلا شوید به این شکل که انتقال بین انسان‌ها بیشتر از طریق قطرات تنفسی بزرگ صورت می‌گیرد.
او تاکید کرد: از آنجایی که قطرات تنفسی بزرگ نمی‌توانند فاصله زیادی را طی کنند، تماس چهره به چهره و نزدیک و طولانی مدت می‌تواند باعث انتقال این ویروس شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با اشاره به این که ویروس آبله میمون می‌تواند از طریق مایعات بدن و تماس غیرمستقیم با مواد ضایعه وارد بدن شود، خاطرنشان کرد: مقامات بهداشتی هشدار داده‌اند که برخی از موارد عفونت می‌تواند از طریق تماس جنسی هم منتقل شود.
بنابر اعلام روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، وی ادامه داد: سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده بسیاری از موارد گزارش شده افرادی هستند که به عنوان همجنسگرا یا دوجنس‌گرا شناخته شده‌اند.
مطالب مرتبط:
علائم آبله میمونی
تب، سردرد، درد عضلات، کمردرد، تورم غدد لنفاوی، لرز و خستگی از علائم اولیه آبله میمونی است. بثورات و بیرون‌زدگی‌های پوستی نیز از علائم این بیماری بوده که ممکن است اغلب در صورت ظاهر شود و سپس به سایر قسمت‌های بدن سرایت کند؛ این بثورات در نهایت یک دلمه تشکیل می‌دهد و از بین می‌رود.
راه‌های انتقال ویروس آبله میمونی
این ویروس می‌تواند از طریق گاز گرفتن حیوان آلوده یا تماس با خون، مایعات بدن یا زخم و ضایعات آن منتقل شود. همچنین افراد ممکن است با خوردن گوشت حیوان آلوده که به درستی پخته نشده، به این بیماری مبتلا شوند. انتقال بین انسان‌ها بیشتر از طریق قطرات تنفسی بزرگ صورت می‌گیرد. ازآنجاکه این قطرات نمی‌توانند مسافت زیادی را طی کنند، تماس چهره به چهره طولانی‌مدت برای انتقال این بیماری نیاز است. یک مطالعه نشان می‌دهد که پیش‌تر فقط حدود هشت الی ۱۵ درصد از عفونت‌ها از طریق انتقال انسان به انسان و در میان اعضای نزدیک خانواده رخ داده است.
مقامات بهداشتی اسپانیا و پرتغال ضمن اعلام هشدار سلامت ملی یادآور شده‌اند که این بیماریِ نادر در میان انسان‌ها قدرت سرایت بالایی ندارد و تا به حال راه درمانی نیز ندارد در نتیجه افراد مبتلا باید منتظر باشند این بیماری به مرور زمان و خود به خود درمان شود.
دوره نهفتگی آبله میمون
دوره کمون آبله میمون (فاصله از عفونت تا شروع علائم) بین شش تا ۱۳ روز است البته دوره نهفتگی آن می‌تواند بین پنج تا ۲۱ روز نیز باشد.
آیا بیماری آبله میمون کشنده است؟
یکی از انواع ویروس آبله میمون کشنده است و می‌تواند تا ۱۰ درصد افراد مبتلا را به کام مرگ بکشاند.
چطور از ابتلا به آبله میمونی جلوگیری کنیم؟
افزایش آگاهی از عوامل خطرو آموزش افراد در مورد اقداماتی که می‌توانند برای کاهش قرار گرفتن در معرض ویروس انجام دهند، اصلی‌ترین راهکار پیشگیری از بیماری آبله میمونی است. اکنون مطالعات علمی مختلفی برای ارزیابی امکان سنجی و مناسب بودن استفاده از واکسن، برای پیشگیری و کنترل بیماری آبله‌میمونی در حال انجام است. بعضی از کشور‌ها سیاست‌هایی را برای استفاده از واکسن برای جلوگیری از عفونت استفاده می‌کنند یا در حال توسعه آن هستند. به عنوان مثال کارکنان آزمایشگاه که ممکن است در معرض خطر قرار بگیرند، باید واکسن آبله بزنند تا شاید در آینده درمان قطعی آبله میمونی کشف شود.
همان‌طور که مطالعه کردید، هنوز راه درمان آبله میمونی به طور دقیق کشف نشده است و واکسنی وجود ندارد. از طرفی با توجه به تازه بودن آن در دنیا، فقط باید مراقبت‌ها و پیشگیری‌های گفته شده را جدی بگیریم تا دانشمندان تحقیقات بیشتری انجام بدهند و با توجه به نتایج، مراقب باشیم که این ویروس هم مانند کرونا در جهان پخش نشود.
آنچه دیگران میخوانند:
نویسنده: زهرا فرامرزی
